در دوران دورکاری یکی از موضوعات چالش برانگیز و دغدغه‌های منابع انسانی گونه‌ی تیمی، دورکاری مدیران محصول است.
بسیاری از نقش‌های سازمانی و تیمی به خصوص تیم‌های نرم افزاری می‌توانند با دسترسی به ابزارهای مختلف مدیریت تسک و منابع، فعالیت کاری خود را به صورت دورکاری انجام دهند، گرچه هیچ نقشی را نمی‌توان به صورت کامل از مزایای کار تیمی حضوری جدا دانست اما برخی فعالیت‌ها نظیر برنامه‌نویسی را با درصد بالاتری می‌توان در قالب دورکاری گنجاند. در مقابل نقش‌هایی مثل مدیر محصول یا مالک محصول که اصولا ۳ وظیفه اصلی آن تعامل و تعلمل و تعامل با تیم های مختلف است را به سختی می توان در زمره نقش های دور کار تعریف کرد.
گرچه دورکاری چنین نقش هایی مستلزم فراهم آوردن ابزارهای مناسب برای برقراری تعاملات با حداقل اختلالات معنایی در تسکها است اما به نظر می‌رسد که این قضیه بیش از وابستگی به ابزار به تغییر ذهنیت تیمی بستگی دارد اما چطور؟
یک مدیر محصول می تواند به صورت دورکار فعالیت کند اگر:
– در انتخاب و استفاده از تکنیک‌ها و ابزارها خلاقیت به خرج دهد و به دنبال ابزارهایی برای نزدیکی سبک کاری تیمی با نیازمندیها باشد.
– تعاملات صوتی و تصویری با اعضا تیم را از طریق ابزارهای عرف بالا ببرد.
– در ارائه تسکها در قالب پلت‌فرم‌های انتخابی به اعضا تیم دقت و جزئی نگری بیشتری به کار گیرد چرا که ارائه تسک در قالب صرفا نوشتاری به اندازه گفتگو و مکالمه قدرت انتقال ندارد.
– افراد تیم و موقعیت‌های ویژه آنها را بشناسد و در مواقع لزوم آنها رو مورد همدلی و همراهی قرار دهد و در حد امکان جلسات حضوری را فراموش نکند به عبارتی حضور به صورت دوره‌ای در محل کار را در لیست فعالیت‌های خود و اعضا تیم‌اش قرار داده باشد.
– از درگیری‌های غیر ضروری و چالش برانگیز میان اعضا آن هم به صورت غیرحضوری اجتناب کند.
و به نظر شخصی من دورکاری مدیران محصول قابل اجرا خواهد بود اگر شرکت، تیم و مدیرمحصول تلاش بیشتری برای تطبیق پذیری و هماهنگی انجام دهند!