در مسیر محل کارم که در یکی از محله‌های قدیمی تهران قرار گرفته، کم نیست روزهایی که چشمم به تابلوهایی قدیمی از سر در مغازه‌ها و کوچه‌ها می‌افتد و بعضا مکث کوتاهی می‌کنم و جدای از لذتی که از سیر در تار و بود و جزئیات آنها می‌برم به صورت ناخودآگاه مقایسه‌ای بین گذشته و حال هم در ذهنم می‌کنم.
چند روز پیش این تابلو که در سر در مغازه‌ای در خیابان طالقانی تهران که گویا سالهاست بسته است و احتمالا برای دهه ۱۳۴۰ و یا ۱۳۵۰ شمسی است نظرم رو جلب کرد، معرفی تلویزیون رنگی بلموند مجهز به دستگاه کنترل از راه دور با ۱۶ کانال و ۲۳ برنامه و کانال‌یاب تمام اتوماتیک. احتمالا اینجا نمایندگی شرکت بلموند است و ویژگیهای تاپ‌ترین محصولش را در سر در مغازه برای معرفی قرار داده است.
اینجا نقطه‌ایست که می‌شود مفهوم جمله “در گذشته زندگیها راحت‌تر بود” رو متوجه شد، انتخابهای محدود، ویژگیهای محدود، راحت میشد با اطمینان خاطر جزئیات یک محصول را تابلو کنی بر سر در مغازه‌ات و تا چندین سال خیالت راحت باشه که قرار نیست هیچ تغییری اتفاق بیفتد.
این ویژگی را بسط بدهیم به سایر ویژگیها و محصولات، این روزها مدام در معرض آپدیت محصولات و قابلیت‌ها و تکنولوژیها هستیم و درد آپدیت بودن درد بسیاری از ماست که علی رغم همه‌ی دوندگیها باز به آن نمی‌رسیم. جدای از فعال بودن در یک صنعت به صورت تخصصی، به عنوان یک انسان در جامعه انسانی به شدت نیازمند به‌روز‌رسانی مداوم هستیم در لوازم خانگی، در مد و پوشاک، در تفریحات و سفر، ماشین، موبایل و اپلیکیشن‌های مختلف تا خوراکی‌ها و میوه‌ها و سبزیجات و همه‌ی چیزهای دیگر روزمره‌امان.
هنوز درگیر و دار و کلنجار رفتن با دیجیتالی شدن هستیم که دنیای رمزارزها و بلاکچین و زندگی در دنیای مجازی متاورس نوید تغییرات به واقع عجیب و غریبی را در آینده‌ای نزدیک می‌دهد، به نظر می‌رسد در مرحله‌ای از زندگی انسانی هستیم که نیاز به یک تکنولوژی (نمی‌گویم جهش) برای افزایش قابلیت یادگیری هستیم چرا که در زمان ۲۴ ساعته هر روزه ، که نیمی از آن به خواب و امور اجباری روزمره می‌گذرد توان این حجم از یادگیری و کاربردی کردن آن، امری شدنی نیست و همین است که زندگی سخت شده است.
